Επιμνημόσυνος Λόγος του Υπουργού Άμυνας Βασίλη Πάλμα στο ετήσιο μνημόσυνο πεσόντων, εν ψυχρώ δολοφονηθέντων και εν ειρήνη κοιμηθέντων κατοίκων της Κυθρέας και της ευρύτερης περιοχής

29/09/24 07:51 | Ομιλία / Διάγγελμα

0-02-0b-6fa563a8c5f24e2cb41f23faa4a582a572ca51b040dec4c6cd93752f677061cb_270ebe082c6

«[…] Κάτου ἀπ᾿ τὸ χῶμα, μὲς στὰ σταυρωμένα χέρια τους

κρατᾶνε τῆς καμπάνας τὸ σκοινὶ – περμένουνε τὴν ὥρα, δὲν κοιμοῦνται,

περμένουν νὰ σημάνουν τὴν ἀνάσταση […]».

Δανειζόμενοι τους στίχους του ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου και με αισθήματα συγκίνησης και απέραντου σεβασμού, προσήλθαμε σήμερα στον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα για να καταθέσουμε τα στέφανα της αιώνιας ευγνωμοσύνης μας και να μνημονεύσουμε τους ηρωικώς πεσόντες, δολοφονηθέντες και εν ειρήνη κοιμηθέντες κατοίκους της κατεχόμενης Κυθρέας και της ευρύτερης περιοχής.

Ευχόμαστε, προσευχόμαστε και αναπέμπουμε συνάμα δέηση για διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοούμενων μας.

Υποκλινόμαστε με δέος και ευλάβεια στη ιερή μνήμη των πεσόντων και των αγνοούμενων αδελφών μας.

Όπως ακριβώς αρμόζει σε κάθε εύψυχο προασπιστή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.

Όπως ακριβώς αρμόζει σ’ αυτούς που στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της πατρίδας μας δεν επέλεξαν, από ιδιοτέλεια, συμφέρον ή φόβο να απέχουν, αλλά άρθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δήλωσαν βροντερά το παρόν τους. Δήλωσαν βροντερά το παρόν τους και στάθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, με τη φωτιά της ψυχής τους να καίει για τα ιερά ιδανικά και τις αξίες της φυλής μας.

Σ’ αυτούς που δεν δίστασαν και δεν λύγισαν.

Σ’ αυτούς που προσέφεραν στην πατρίδα ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή.

Σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν, όχι για απόκτηση δόξας και τιμών, αλλά για τα ύψιστα αγαθά και το καλό για την πατρίδα.

Η θυσία τους δεν αποτελεί μονάχα το αποτέλεσμα μιας πράξης ηρωισμού, αλλά υπόδειγμα αυταπάρνησης, αλτρουισμού κι αγάπης για την πατρίδα και τον συνάνθρωπο.

Και μια άσβεστη φλόγα που θα φωτίζει για πάντα τον δρόμο προς την αξιοπρέπεια, την τιμή και την ελευθερία.

Κυρίες και κύριοι,

Πενήντα χρόνια μετά και η πατρίδα μας κι ο λαός μας συνεχίζουν να βιώνουν τις τραγικές και δυσβάστακτες συνέπειες του διπλού εγκλήματος του πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.

Τη βίαιη απομάκρυνση από τι πατρογονικές μας εστίες, τη συνεχιζόμενη κατοχή, τον συστηματικό εποικισμό και τη μεθοδική προσπάθεια αλλοίωσης της φυσιογνωμίας των κατεχομένων μας περιοχών.

Ο ψυχική οδύνη παραμένει αδιάλειπτα οξεία, η λύπη αμείλικτα παρούσα, το δάκρυ ακατάπαυστο.

«(…) ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν πονεί, βιολογικά, όπως όταν τον ακρωτηριάσουν(…)».

Έτσι σκιαγραφεί τον πόνο που αισθάνεται ο άνθρωπος, ο νομπελίστας Έλληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, ο βίαια εκδιωγμένος και αυτός από τα χώματα που τον γέννησαν και τον ανάθρεψαν.

Δίνει φωνή στη θλίψη του ξεριζωμού, σκιαγραφώντας τον βαθύ πόνο που φωλιάζει στην ψυχή του ανθρώπου, όταν ξεριζώνεται από την ιερή γη των προγόνων του.

Για μισό αιώνα τώρα, η Κυθρέα, η άλλοτε σφύζουσα από ζωή περικαλλής κωμόπολη με τη μακραίωνη ιστορία και τους πολλούς καλλιεργημένους και φιλοπρόοδους ανθρώπους, βιώνει το δικό της Γολγοθά, κάτω από την μπότα του Τούρκου κατακτητή.

Οι κάτοικοι της Κυθρέας διωγμένοι και ξεριζωμένοι βίαια από τα σπίτια τους, άφησαν πίσω τις περιουσίες τους, τους τάφους των προγόνων τους, τους κόπους και τους μόχθους μιας ζωής.

Κράτησαν όμως κλεισμένη στην καρδιά και τη ψυχή τους την ίδια την Κυθρέα, ως ιερή ανεξίτηλη ανάμνηση.

Νοητά ταξιδεύουμε σήμερα στα ποτισμένα με τον ιδρώτα του ακάματου λαού μας χώματα της κατεχόμενης βασίλισσας της Μεσαορίας και περιπλανιόμαστε στα καταπράσινα περιβόλια με τα νοικοκυρεμένα σπίτια.

Με ευλάβεια προσκυνάμε στις έξι εκκλησίες της, που πενήντα χρόνια τώρα προσμένουν βουβές και αλειτούργητες.

Ξεδιψάμε στη βρυσομάνα της περιοχής, τον ευλογημένο Κεφαλόβρυσο, που αποτελούσε τη μεγαλύτερη πηγή νερού της Κύπρου και με νοσταλγία θυμόμαστε τους τριάντα δύο νερόμυλους που νυχθημερόν άλεθαν το σιτάρι όλης της Κύπρου.

Ανακαλούμε συνάμα στη μνήμη την αγάπη των Κυθρεωτών για την πατρίδα και το Έθνος.

Όποτε η πατρίδα έστειλε κάλεσμα, όποτε οι πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης απειλούνταν, οι Κυθρεώτες δήλωσαν σθεναρά το παρόν τους στον αγώνα προάσπισής τους.

Αξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή κατοίκων της κωμόπολης στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 και 13, στην Μικρασιατική Εκστρατεία το 1919, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και σε όλους τους αγώνες της Κύπρου.

Στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, εκτός από την ενεργό συμμετοχή Κυθρεωτών στις τάξεις της Οργάνωσης, η στήριξη των κατοίκων εκφραζόταν επίσης με παρελάσεις διαμαρτυρίας, με μεταφορά και απόκρυψη οπλισμού, καθώς και με παροχή βοήθειας, κάλυψης και εφοδιασμού στους καταζητούμενους από το αποικιακό καθεστώς αγωνιστές.

Κυρίες και κύριοι,

Η Κυθρέα πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος το μαύρο καλοκαίρι του 1974.

Η θυσία των συμπατριωτών μας που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος ή φονεύθηκαν κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, και η απώλεια των αγνοουμένων μας, αποτελούν τον φάρο που φωτίζει τον δρόμο, που οφείλουμε να ακολουθήσουμε, εάν επιθυμούμε να επιτύχουμε ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο μας.

«Αέναος τιμή και αγήρως χάρις τοις νεκροίς και αγνοουμένοις της των Χύτρων γαίας» αναγράφει το ρητό στο μνημείο που ανεγέρθηκε προς τιμήν των Πεσόντων και Αγνοουμένων του Δήμου Κυθρέας.

Γιατί όπως μας υποβάλλει και ο Περικλής στον Επιτάφιο λόγο του, ο καθένας τους έλαβε αθάνατο έπαινο και δοξασμένο τάφο στη μνήμη εκείνων που θα τους δοξάζουν.

Το αποτρόπαιο έγκλημα της τουρκικής εισβολής του 1974 σε βάρος της Κύπρου άφησε βαθιές και ανεπούλωτες πληγές στο σώμα της κυπριακής γης.

Από το 1974 κι έπειτα, το παράνομο κατοχικό καθεστώς εφάρμοσε μια πολιτική καταπίεσης, παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καταστροφής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Μέσα από τη διαιώνιση της κατοχής και της ντε φάκτο διαίρεσης επιδιώκεται η πλήρης αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα των κατεχομένων μας περιοχών και η απομάκρυνση και αποκοπή του Ελληνισμού από τους τόπους όπου για αιώνες αποτέλεσε το κυρίαρχο στοιχείο.

Ανανεώνουμε, λοιπόν, σήμερα την υπόσχεση ότι, με πλήρη συναίσθηση της βαρύτητας της αποστολής μας, δεν θα αποστρατευτούμε από τον αγώνα προάσπισης των αξιών, των ιδανικών και των κληροδοτημάτων που μας παρέδωσαν οι τιμημένοι πρόγονοί μας.

Διεκδικούμε μια κοινά αποδεκτή, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού προβλήματος.

Δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε αδιάλειπτα να υπηρετούμε τον σκοπό αυτό, υπερβαίνοντας τις όποιες αντιξοότητες και προκλήσεις.

Διατρανώνουμε την απαρασάλευτη θέληση και αποφασιστικότητά μας, να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για άρση του παρατεταμένου αδιεξόδου και δημιουργία συνθηκών επανέναρξης των διαπραγματεύσεων.

Γνωρίζουμε τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τις προκλήσεις.

Παραλαμβάνοντας την αιματοβαμμένη σκυτάλη που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας, ανανεώνουμε τον όρκο για συνέχιση του αγώνα, μέχρι την τελική δικαίωση της Κύπρου μας.

Το οφείλουμε στην ιστορία μας.

Το χρωστάμε σ’ αυτούς που έφυγαν με το καημό της απελευθέρωσης και επιστροφής.

Το χρωστάμε σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εμάς.

Το άφθαστο πνεύμα αγωνιστικότητας των πεσόντων μας ζωογονεί την πίστη, τη βούληση και την αντοχή μας στον αγώνα άρσης της κατοχής, απελευθέρωσης και επανένωσης της πατρίδας μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα που θα συνοδεύει τους ηρωικώς πεσόντες και είθε ο Ύψιστος να εισακούσει τις προσευχές μας για διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας.

Ίσως σας ενδιαφέρουν και αυτά